سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!

از وقتى دارم پادكست رواق رو گوش ميكنم با چيزهايى مواجه شدم كه مواجهه با اونها دردناكه، خيلى هم دردناكه! اينكه گاهى مثل امروز چشم باز ميكنى و ميفهمى چه خوى حيوانى در وجودت داشتى و پنهان ميكردى! سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...

در آستانه تولدم به اين فكر ميكردم خرمشهر بعد از ٣٤ روز مقاومت تسليم شد من نبايد بعد از ٣٤ سال مقاومت تسليم شم؟و صبح روز تولدم به طرز باورنكردنى اى به يه نكته پى بردم كه امسال روز آخر مقاومته و چرا دارم پيش پيش ميرم استقبال؟و اين ديد به قدرى اميدوارم كرد كه با خنده بلند شدم، با ذوق غذا درست كردم و به استقبال بچه ها رفتم و بهترين هديه هاى امسالم رو گرفتم. گل نرگس، ظرف كيك، گل نرگسروزهاى بد و تلخى بودن اين چند روزى كه گذشت اما ميدونم كه با گريه و زارى كردن من چيزى عوض نميشه و منم كه بايد براى خودم كارى كنم.مدتهاقبل كه آرام گفت خرى اگه هر عددى كه فكر ميكنى سنته رو كيك نذارى فكر كردم احساس ميكنم و دلم ميخواد ٢٣ ساله باشم و اين ده،يازده سال فريز شده رو پشت سر بذارم و حذفشون كنم حتى...و حالا فكر ميكنم من ٢٣ ساله اگه بخواد باز هم مثل قبل منتظر نگاه و حركت و اشاره كس ديگه اى باشه و بى عمل ترين آدم ممكن باشه ديگه چه فرقى داره خرمشهر درونم آخرشب سقوط كنه يا وسطهاى روز؟ سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...